FK Radnički 1923

FK Radnički 1923
Full name	Fudbalski klub Radnički 1923
Nickname(s)	Crveni đavoli (The Red Devils)
Founded	1923 (as Mladi Radnik)
Ground	Čika Dača Stadium, Kragujevac, Serbia (Capacity: 22,100)
President	Dragoljub Lekić
Head coach	Slavenko Kuzeljević
League	Serbian SuperLiga
2010–11	Serbian First League, 2nd Promoted
Website	Club home page

Fudbalski klub Radnički 1923 (Serbian Cyrillic: Фудбалски клуб Рaднички 1923, English: Radnički 1923 Football Club ) is a professional football club from Kragujevac, Serbia.

The club was founded in 1923 and its colors are red. The club competes in the Serbian SuperLiga.

Early years

The club was formed in 1923 under the name Mladi Radnik. The first club president was Aleksandar Ratković. The first match Mladi Radnik played was against SK Triglav where they lost 2-0. The first visitor to play FK Mladi Radnik was SK Radnički from Belgrade. The match was played 16 August 1925 with SK Radnički winning 5-0. One week after, 23 August 1925, Mladi Radnik won its first match against Radnički Niš with the result 7-1.

In 1929 Mladi Radnik changed its name to KFK Radnički.

1969 to 1976

In 1969 Radnički made it to the Yugoslav First League after beating Sutjeska and Crvenka in the play-off. In 7 September 1969 Radnički had a great 4-1 victory over Partizan Belgrade at JNA stadium. On 15 September 1969 Radnički played a 4-4 draw with Brazilian club Santos. The scorers for Santos were Edu with 3 and Pelé with 1 while the scorers for Radnički were Nikolić, Paunović, and Paunovski with 2 goals. Radnički finished 15th in their first season in the first league with an average attendance of 10.850 per match which was the 2nd highest in the league.

2010

In 2010, FK Šumadija Radnički 1923 which was a short lived name of the club during the 2009-10 season after the fusion with FK Šumadija 1903, change its name to FK Radnički 1923.

Seasons

Radnicki played in Yugoslav First League in the following seasons (victory was worth 2 points, draw 1 point!):

1969-70 season 15. KFK Radnički 34 11 05 18 34:42 27

1970-71 season 16. KFK Radnički 34 09 10 15 29:50 28

1971-72 season 17. KFK Radnički 34 07 10 17 24:55 24

1974-75 season 15. KFK Radnički 34 09 12 13 27:39 30

1975-76 season 18. KFK Radnički 34 08 07 19 29:57 23

Season League Position 1987/88. First league 7 1988/89. First league 14 1989/90. First league 10 1990/91. First league 17 1991/92. First league 12 1992/93. Second league 8 1994/95. Third League 1 1995/96. Second League 4 1996/97. Second League 10 1997/98. First league 8 1998/99. First league 13 1999/00. First league 12

Season League Position 2000/01. First league 15 2001/02. First league 18 2002/03. Second league 3 2003/04. Third league 3 2004/05. Third league 1 2005/06. Second league 18 2006/07. Serbian League 6 2007/08. Serbian League 4 2008/09. Serbian League 5 2009/10. Serbian League 1 2010/11. Serbian First League 2

Stadium

Stadium Čika Dača

Main article: Čika Dača Stadium

The home field of FK Radnički Kragujevac is the Čika Dača Stadium, in Kragujevac. The construction of the town’s stadium began in November 1949 and it was finished on 6th June 1957. Newly-built stadium has received 35.000 spectators and the first game which was played on, which was between Radnički and FK Partizan Belgrade and it ended 2-2. After renovations in 2007, stadium capacity is 15,100 seats and it is the 6th largest football stadium in Serbia.

The largest attendance was on 24th August 1969 when Radnički played against NK Hajduk Split. The attendance was 40,000.

Supporters

Crveni đavoli 1989

Crveni đavoli 1989 (Serbian Cyrillic: Црвени ђаволи 1989, English: The Red Devils 1989) are supporters of the Kragujevac based football club FK Radnički 1923. They were established on 9th March 1989. Besides football club, they also support other sport sections of the Radnički Sport Association.

Current squad

As of August 2011.

Note: Flags indicate national team as has been defined under FIFA eligibility rules. Players may hold more than one non-FIFA nationality.

No. Position Player 2 DF Ivan Božović 3 DF Marko Ristić 4 DF Miloš Tintor 5 DF Željko Milošević (Captain) 6 MF Stefan Nedović 7 MF Vladan Binić 8 MF Miloš Lepović 9 FW Nenad Stojaković 10 FW Stanimir Milošković 11 MF Filip Kostić 14 DF Ivan Obrovac 15 DF Radosav Aleksić 16 FW Stefan Udovičić

No. Position Player 17 FW Žarko Karmatić 18 FW Darko Spalević 20 MF Stefan Petrović 21 FW Predrag Živadinović 22 GK Ognjen Čančarević 24 DF Petar Pavlović 29 DF Lazar Rosić 30 GK Danilo Pustinjaković 31 FW Igor Krmar 32 MF Ivan Petrović 33 DF Ljubo Nenadić 99 GK Hristijan Josifović TBA MF Nikola Simić  ? DF Danko Opančina

For recent transfers, see List of Serbian football transfers summer 2011.

Current technical body

As of 12 August 2011

Position	Name	Nationality
Manager	Slavenko Kuzeljević
Assistant Manager	Miodrag Starčević
Goalkeeping Coach	Dejan Jelčić
Recuperation Coach	Đorđe Petrović
Doctor	Milovan Erić

Club management

Position	Name	Nationality
President	Dragoljub Lekić
Director	Žarko Pavlović
General secretary	Darko Stojanović

Notable players

Here are some of the many football legends who have played for Radnički Kragujevac:

Predrag Đorđević Svetozar Gođevac Miodrag Gudžulić Milija Ilić Srboljub Krivokuća Milojko Kurčubić Nenad Lalatović Danko Lazović Bojan Mališić Novica Matić Čedomir Mićović Milašin Milić Stanimir Milošković Vladeta Nikolić

Žarko Olarević Sava Paunović Slobodan Paunovski Radovan Radaković Vlada Radivojević Zoran Radosavljević Đorđe Rakić Zoran Ristić Dragan Simić Predrag Spasić Saša Stevanović Aleksandar Stojanović Momčilo Stojanović Nikodije Tatović

Nemanja Tomić Vladimir Vučković Vladeta Žabarac Akwasi Oduro Edison Amaral Mike Stojanović Vladimir Božović Ivica Kralj Aleksandar Madžar Obele Okeke Onyebuchi Aminu Sani Răzvan Chiriţă Dmitri Shikhovtsev

Sponsors

• Citroën
• Joma

Navijači – Crveni Đavoli

KFK Radnički Kragujevac od svog osnivanja 1923.godine postaje magnet za publiku i tako stiče armiju navijača, kako u Kragujevcu, tako i u okolini.

Pre rata navijači Radničkog iz Kragujevca spadali su u red najvernijih i najbrojnijih navijača. Pratili su svoj klub svuda gde je igrao, a u samom Kragujevcu bili su poznati po crvenim kačketima koje su njegove pristalice nosile. Organizovan su masovna gostovanja. Obično se putovalo vozom, a igrači su skoro uvek putovali sa navijačima. Stizalo se čak do Splita, Skoplja, Niša, Zagreba…

Radnički je tih predratnih godina bio domaćin velikim fudbalskim velikanima poput Rapida iz Beča, Olimpika iz Marseja, Ferencvaroša, Honveda, tako da se na igralištu kod železničke stanice znalo skupiti i po 10.000 ljudi.

Tradicija je nastavljena i posle rato, a malo ko se seća da je Radnički 1946.godine igrao u grupi sa Crvenom Zvezdom u baražu za popunu Prve lige i za jedan bod nije postao prvoligaš. Tada je gradski stadion (tadašnje igralište Šumadije) bio mali da primi sve posetioce i navijače Radničkog.

Pravi bum u Kragujevcu se dešava krajem šezdesetih kada omladinci Radničkog osvajaju prvenstvo Srbije i postaju vicešampioni Jugoslavije. Ta generacija kao da je bila predodređena na uspeh. Sa njihovim rezultatima i publika se vraća na stadion i oni 1969.godine uvode Radnički, po prvi put u svojoj istoriji, u Prvu ligu. Radnički je tih godina, na stadionu Čika Dača, pratio veliki broj gledalaca i zbog atmosfere koja je bila slična onoj na stadionu u Mančesteru (izjave novinara i protivničkih igrača), navijači Radničkog dobijaju naziv Crveni Đavoli. To je prvi vid organizovanog navijanja u Šumaricama. Po uzoru na ostale fudbalske klubove i ljubitelji fudbala u Kragujevcu osnivaju svoju navijačku grupu koja će pratiti svoje ljubimce u svojim pohodima ka vrhu. Gostovanja su bila više nego masovna. Na prvoj utakmici u baražu za ulazak u Prvu ligu, put Nikšića odlazi 1.000 ljudi, a u Crvenku maltene ceo tadašnji Kragujevac. I u Prvoj ligi Radnički je praćen na svim utakmicama. Stizalo se do Beograda, Splita, Zagreba, Skoplja, Ljubljane, Maribora..

Sa skromnim rezultatima Radničkog i navijanje je slabilo, pa se u jednom velikom periodu na stadionu Čika Dača ništa značajnije nije dešavalo.

Prvo organizovano okupljanje Crvenih Đavola vezuje se za 9.mart 1989.godine. Tada se zahvaljujući grupi entuzijasta Đavoli ponovo okupljaju i to ne na fudbalskoj, nego na košarkaškoj utakmica. Taj dan Crveni Đavoli koriste kao datum svog ponovnog osnivanja.

U početku mala grupica klinaca i nije bila toliko zanimljiva. Ipak, tih godina navijanje postaje pomodni trend pa tako i Đavoli bivaju sve masovniji. Radnički se takmičio u Drugoj ligi i imao sasvim solidne izglede za ulazak u viši rang. Uprava kluba je počela da organzije gostovanja. Prvo gostovanje Đavola je bilo u Boru, a posle toga ono čuveno gostovanje u Užicu koje je završeno velikim neredima. Nekoliko puta Đavoli sami odlaze na gostovanja (Čačak, Kruševac…). Uporedo sa fudbalskim, prate se i košarkaške utakmice.

I na njima je bilo više nego uzbudljivo, a tuča sa Jakuzama u Kragujevcu se i danas prepročava.

Rat i inflacija su pogodili državu, a Radnički, kao i većina kragujevčana je to najbolje osetiio. Ponovno srozavanje u treću ligu i tek poneka utakmica na kojoj su se Đavoli skupljali. Agonija je trajala neke dve godine, kada 1994.godine tadašnja Uprava kluba ponovo počinje sa organizovanjem gostovanja. Prva utakmice je bila u Kraljevu gde se odlazi sa dva autobusa. Sve se to stihijski dešavalo, a organizacija je bila ravna nuli. Za sledeće gostovanje obezbeđeno je pet autobusa i bar polovina ljudi je ostala ispred Krsta zbog nemogućnosti da uđe u autobuse. Uprava tek tada kapira koliku armiju navijača može da privuče i organizuje prve sastanke sa navijačima. Prave se i prve članske karte koje su i najbolje prodavane u istoriji KFK Radnički. Te godine Radnički na svim gostovanjima prati u proseku sedam autobusa, a na gostovanje u Požarevac i celih dvanaest dupke punih autobusa. U Kragujevcu Ranički u proseku prati 7.000 navijača. Grad se ponovo probudio. U početku većina navijača i ne razmišlja o izradi navijačkih rekvizita, ali polako i te ideje, kao i ideje o jednoj zdravoj grupi izlaze u prvi plan.

Crveni Đavoli su od svog osnivanja težili ka boljem. Izrađeno je tri vrste vunenih vezenih šalova, isto toliko i bar šalova. Rađeni su kačketi, kape, nekoliko vrsta dresova i majci. Izdavali smo časopis «Talas» koji je izašao u 4 broja. Postoji i priprema za peti broj koji nikada nije izašao. Urađen je disk sa pesmama Radničkog u urbanom fazonu, a pružena je mogućnost mladim kragujevačkim rok-grupama da pokažu šta znaju. Mnoštvo barjaka i zastava sa nekoliko odličnih koreografija, pogotovo sa onim oko celog stadiona. Baklje su se palile onoliko koliko je materijalna mogućnost dozvoljavala, a ostaće upamćeno da smo na gostovanju u Smederevu upalili 100 baklji.

Navijači Radničkog su u Kragujevac doneli nešto novo, nešto što je nedostajalo ovom gradu. Imali smo svoju emisiju na Radio Kragujevcu koje se zvala «Dok anđeli spavaju». Možemo se pohvaliti da smo i mnogo većima od nas skinuli skalp, a gostovanje u Kragujevcu svima je bila noćna mora. Posebno smo ponosni na našu borbu protiv Slobodana Miloševića i njegovog režima. Mnoštvo mitinga, privođenja, batina, nisu slomili naš duh u borbi protiv SPS zla.

Nema mesta u Srbiji i Crnoj Gori gde je Radnički igrao, a da Đavoli nisu bili sa njim. Beograd, Novi Sad, Niš, Subotica, Zrenjanin, Kula, Bečej, Zemun, Požarevac, Mladenovac, Šabac, Loznica, Užice, Novi Pazar, Smederevo, Kruševac, Jagodina, Paraćin, Bor, Priština, Podgorica, Budva, Nikšić, Bar, Zeta, Pljevlja, Bijelo Polje, Kraljevo, Valjevo, Čačak, Banja Koviljača, Sevojno, Lajkovac, Gornji Dobrić, Smederevska Palanka, Velika Plana, Priboj, Petrovac na Mlavi, Raška, Badnjevac, Selevac, Ljig, Klupci, Kučevo, Voćnjak, Kostolac, Bogatić, Danilovgrad, Aranđelovac, Ivanjica, Prijepolje….

U godini kada je Radnički jedva izborio opstanak u Trećoj ligi, Crveni Đavoli su proslavili 15 godina postojanja. Urađeno je mnogo više nego prethodnih par godina. Napravljena je fenomenalna žurka, urađeni bar-šalovi, 2 vrste dukseva, 4 vrste majica, barjaci na dve motke, rađeni su bilteni i što je najvažnije, sačuvana je navijačka grupa. Raduje sve veći broj klinaca na utakmicama i svi viđe ljudi u gradu koji se ponovo okreću Radničkom i Crvenim Đavolima.

Još jednom smo pokazali da smo najjači kada nas svi otpisuju.

KRAGUJEVAC, RADNIČKI, to je naš moto.

Nadamo se da sledeća godina donosi još bolje rezultate Radničkog i veći rang, a samim tim još više navijača.

Preuzeto sa sajta Crvenih Đavola:

http://forum.crvenidjavoli1989.com

Najveći uspesi

FK Radnički je proveo 9 sezona u Prvoj ligi i odigrao 302 utakmice.

Prvi put se FK Radnički plasirao u Prvu ligu 1969.godine posle čuvenih baraža susreta sa Crvenkom.

Prva sezona je donela veliku pobedu na stadionu JNA protiv Partizana – 4:1, opstanak je obezbeđen tek u poslednjem kolu pobedom nad Vojvodinom od 1:0.

1969/1970 sezona 15. Radnički 34 11 05 18 34 : 42 38

FK Radnički – Tim iz 1969. godine

Naredne sezone iako je FK Radnički bio vodeći tim Prve lige posle sedam odigranih kola opstanak je teškom mukom izboren.

1970/1971 sezona 16. Radnički 34 09 10 15 29 : 50 37

Sledeće sezone do opstanka se nije moglo i FK Radnički se vratio u Drugu ligu:

1971/1972 sezona 17. Radnički 34 07 10 17 24 : 55 31

Na povratak se nije dugo čekalo, FK Radnički je uspeo za dve sezone da se vrati među najbolje timove tadašnje Jugoslavije i da odigra još dve sezone:

Posle pobede nad partizanom

1974/1975 sezona 15. Radnički 34 09 12 13 27 : 39 39

1975/1976 sezona 18. Radnički 34 08 07 19 29 : 57 31

Onda dolazi sušni period kluba u trajanju od dve decenije. Klub je više puta ispadao i u treću ligu, ali konačan povratak među prvoligaše se dogodio 1998.godine i to opet preko baraža i utakmica sa Čukaričkim. Tada se ostalo najduže u Prvoj ligi – čak četiri sezone :

Baraž sa Čukaričkim

1998/1999 sezona 10. Radnički 24 09 03 12 33 : 41 30

1999/2000 sezona 12. Radnički 40 13 13 14 35 : 41 52

2000/2001 sezona 09. Radnički 34 13 05 16 38 : 52 44

2001/2002 sezona 18. Radnički 34 06 05 23 25 : 64 23

Osnivanje

Prvi grb kluba
Osnivačka skupština kluba je održana u septembru 1923. godine, u kafani „Park“, kada je izabran i prvi predsednik kluba, gospodin Aleksandar Ratković. Klubu je dato ime „Mladi Radnik„. Na skupštini su usvojena Pravila i izabrana Uprava kluba. Prvu utakmicu „Mladi Radnik“ je odigrao sa SK „Triglav“ i izgubio rezultatom 2:0.
Prvi gost FK „Mladi Radnik“ je bio beogradski SK „Radnički“. Utakmica je odigrana 16. avgusta 1925.godine i završena je ubedljivom pobedom iskusnih gostiju sa 5:0. Međutim, već sledeće nedelje, 23.avgusta 1925.godine, „Mladi Radnik“ je ostvario i svoju prvu pobedu protiv niškog „Radničkog“ sa čak 7:1. U prvoj deceniji svog postojanja klub nije mogao da ostvari zapaženije sportske rezultate.
Sadašnje ime Radnički dobija 17. septembra 1929. godine. Omiljeno mesto za okupljanje fudbalera i rukovodstva „Radničkog“ je bila kafana „Moskva“.

Tim iz 1931. godine
Značaj Radničkog posebno raste od 1933. godine. U tom periodu Radnički je imao i veći broj međunarodnih susreta. Među najznačajnije spadaju susreti sa proslavljenim mađarskim timovima, „Nemzetijem“ i „Segedom“, bečkim „Rapidom“, rumunskim „CFR“, „Olimpikom“ iz Marselja i drugim.
Svoj stadion FK „Radnički“ dobija 1935. godine u blizini današnje železničke stanice. Igralište je napravljeno uz veliku pomoć simpatizera kluba i dobrovoljan rad. Posebno se u izgradnji stadiona istakao Kazimir Veljković. Dobrovoljnim prilozima svojih članova omogućena je i izgradnja lepo pokrivene tribine za oko 1.000 gledalaca, sa svlačionicama, što ga je tih godina pred Drugi svetski rat, činio najlepšim fudbalskim igralištem u unutrašnjosti države. Prvu utakmicu na novom igralištu „Radnički“ je odigrao 18. avgusta 1935. godine protiv lokalnog rivala ekipe Slavije. „Radnički“ je ostvario i prvu pobedu na svom novom terenu i to sa 1:0, a prvi pogodak je postigao Jeremija Nikolić.

Odlazak navijaca iz Beograda 1939. godine
Svi uspesi na sportskom polju došli su kao rezultat sistematskog rada sa igračima, uloženih napora na podizanju podmlatka, zdravih unutrašnjih odnosa u klubu, koji su se zasnivali na drugarstvu, uzajamnosti i velikoj ljubavi prema klubu.
U toku teške četvorogodišnje borbe protiv okupatora u masovnom streljanju u Kragujevcu 21. oktobra 1941. godine i koncentracionim logorima položio je živote veći broj igrača i funkcionera „Radničkog“.
Posle oslobođenja Kragujevca 1944. godine „Radnički“ nastavlja da se brzo razvija u veliko i snažno sportsko društvo. U njemu je ponikao veliki broj vrhunskih sportista i fudbalera, a mi ćemo napomenuti samo imena Ivana Čabrinovića, Zoran Ristića, Vladete Žabarca, Svetozara Gođevca, Đorđa Geruma, Slavoljuba Paunovića, Slobodana Paunovskog, Žarka Olarevića, Milije Ilića, Predraga Spasića, Predraga Đorđevića, Đorđa Rakića…
„Radnički“ je svoj novi fudbalski dom dobio 6. juna 1957. godine, a igradnja gradskog stadiona (današnje ime ČIKA DAČA) počela je još novembra 1949. godine. Novosagrađeni stadion je primao 30.000 gledalaca, a prvu utakmicu su odigrali FK „Radnički“ i FK „Partizan“ i ona je završena nerešeno 2:2.
Od svog osnivanja FK „Radnički“ ima mnogobrojne i verne navijače. A koliko su pristalice „Radničkog“ bile privržene klubu pokazuju i specijalno uvedeni „navijački vozovi“ kojima su pratili tim „crvenih“ na svim njegovim važnijim utakmicama u zemlji.
Prvi „navijački voz“ odvezao je 29.jula 1934. godine 600 navijača „Radničkog“ u Beograd na kvalifikacionu utakmicu za državno prvenstvo BASK – Radnički. Utakmica je završena bez golova. Posle Beograda „navijački vozovi“ su postali tradicija, pa su navijači „Radničkog“ putovali na gostovanja u Skoplje, Niš, Sarajevo, Zemun, Novi Sad i druga mesta.